Pierwsza w Polsce książka o metodach diagnostyki metodą elektroakupunktury Volla i Vega-test, napisana przez lekarzy-specjalistów, wykorzystujących ją w praktyce od kilkunastu lat.

Niezbędnik zarówno dla tych, którzy chcą opanować ten rodzaj diagnostyki, jak i osób, które już ją stosują (np. praktyków metody Volla, właścicieli gabinetów medycyny naturalnej itp.). Cenny nabytek również dla tych, którzy pragną sami przejąć kontrolę nad swoim zdrowiem i na bieżąco śledzić postępy w leczeniu. 

Dr Reinhold Voll opracował metodę elektronicznej diagnostyki stanu organów wewnętrznych człowieka. Bazuje ona na mierzeniu  –  za pomocą niezmiernie czułych urządzeń –  przewodności prądu w punktach skóry odpowiadających poszczególnym organom.

Metoda elektroakupunktury dr Volla (EAV) oraz Vegatest jest obecnie stosowana w 34 krajach. Międzynarodowe Towarzystwo Elektroakupunktury metodą Volla zrzesza obecnie ponad 30 000 lekarzy różnych specjalizacji, którzy wciąż ją rozwijają i udoskonalają. 

Ich doświadczenie wskazuje, że prawidłowo wykonane badanie metodą Volla jest na stan obecny jednym z najbardziej wiarygodnych narzędzi diagnostycznych dla lekarzy. Pozwala oszczędzić mnóstwo czasu. Dzięki jej wykorzystaniu, lekarz nie leczy „na ślepo”, jak ma to miejsce w wielu przypadkach ocenianych jedynie po objawach. Pacjent nie musi chodzić po laboratoriach i tracić czasu oraz pieniędzy, chyba że lekarz uzna, że potrzebne jest dodatkowe, „krzyżowe” potwierdzenie diagnozy przy użyciu innej metody diagnostycznej.

Metoda pozwala dokładnie określić stan funkcjonowania organizmu i określić źródło, przyczynę choroby, poprzez stwierdzenie obciążeń bakteryjnych, wirusowych, pasożytniczych itp. Jest nieinwazyjna i nie wymaga pobierania krwi. Diagnozowanie odbywa się bez naruszania powłoki skórnej pacjenta. Nie ma potrzeby naświetlania go promieniami Rentgena ani zmuszania do połykania sondy. 

Co więcej, pozwala wykryć choroby (predyspozycje) na długo przed wystąpieniem objawów (symptomów).

Z pomocą metody Volla, każdy, po nauczeniu się jej i dysponując odpowiednim sprzętem, jest w stanie sam wykrywać przyczyny chorób) i dobierać leczenie indywidualnie do własnego organizmu.

Metoda Volla i Vegatest jest wykorzystywana przez lekarzy, alergologów, stomatologów, kosmetologów, dietetyków, sprzedawców suplementów diety i pacjentów.

Wprowadzenie

Obecnie medycyna stanowi obszerną dziedzinę wiedzy korzystającą z różnorodnej metodyki i metodologii diagnostycznej, leczenia i profilaktyki chorób. Dlatego koniecznym jest by oddzielać i klasyfikować jej podstawowe dziedziny unikając zamieszania w terminologii.

Na przykład według klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia medycyna podzielona jest na medycynę klasyczną, medycynę tradycyjną i nietradycyjną.

Klasyczną jest medycyna wykorzystywana przez większość państwowych placówek medycznych. Mieni się ona klasyczną ponieważ opiera się na fundamentalnych pracach i naukowych dowodach klasyków medycyny, które w dużym stopniu określiły jej dalszy rozwój. Za takich klasyków uważa się Hipokratesa, Abu Ali Ibn Sin [Awicenna], Paracelsusa, Pirogowa, Botkina, Obrazcowa, Bernarda i wielu innych. Medycyna klasyczna dzieli się na allopatię (leczenie przeciwnościami) i homeopatię (leczenie podobnym). Twórcą homeopatii jest Samuel Hahnemann.

Tradycyjna (ludowa) medycyna bazuje na ludowych tradycjach leczenia chorób. Wiedza wchodząca w skład tego rodzaju medycyny została uzyskana drogą doświadczalną i przekazywana była z pokolenia na pokolenie, ciągle była uzupełniana i doskonalona. Duża jej część uzyskała uzasadnienie naukowe dopiero na naszym etapie rozwoju nauki a pozostała nie jest w ogóle potwierdzona przez naukę, będąc jednak z dobrym skutkiem wykorzystywana przez lekarzy różnych specjalizacji oraz przez chorych w charakterze samoleczenia. Do metod medycyny tradycyjnej należą: fitoterapia, apiterapia (leczenie przy pomocy użądleń przez pszczoły), refleksoterapia (leczenie przy pomocy ukłuć igłami i przyżygania), hirudoterapia (leczenie pijawkami) i wiele innych metod.

Medycyna nietradycyjna polega na połączeniu niektórych nie związanych z medycyną dziedzin nauki z wiedzą doświadczalną. Metody medycyny nietradycyjnej w większości nie posiadają wyraźnych podstaw naukowych, stosowane są jednak w leczeniu. Do metod medycyny nietradycyjnej zaliczamy bioenergoterapię, ekstrasensorykę, niektóre rodzaje psychoterapii, Reiki i wiele innych.

Oprócz tej klasyfikacji istnieją metody, które nie weszły w jej skład. Łączą one dwie dziedziny lub więcej. Jako przykład może służyć zastosowanie formuł ziołowych, tak zwanych, biologicznie aktywnych suplementów diety, oddziaływanie na punkty akupunkturowe elektrycznością, laserem, ultradźwiękiem, polem magnetycznym i innymi czynnikami fizycznymi (synteza medycyny tradycyjnej i klasycznej).

Intensywny rozwój nauki i techniki, uwarunkował rozwój klasycznej medycyny. Wie o niej większość pacjentów, i podstawowa pomoc medyczna udzielana jest obywatelom właśnie w ramach klasycznej medycyny.

Tradycyjna medycyna, postrzegając organizm człowieka, jako całość nierozerwalnie związaną z otaczającym go światem; nie wpływając na organizm, a współdziałając z nim: osiągając leczniczy efekt metodą mobilizacji obronnych sił i rezerw samego organizmu, jest narzędziem, które pozwoli bez negatywnych skutków osiągać wysokiej jakości długotrwałe rezultaty: wyzdrowienie, długotrwała remisja, pełne wyrównanie stanu zdrowia.