Czy można przeprowadzić pełnowartościową diagnostykę według strefowych pomiarów przewodnictwa?

Można przeprowadzić diagnostykę ekspresową, lecz pełnej diagnostyki – nie.

Jest to związane z tym, że wskazania uzyskiwane przy pomiarach przewodnictwa stref mają charakter integralny. Na przykład wskaźniki przewodnictwa w odgałęzieniu ręka-ręka składa się ze wskaźników serca, płuc, przełyku i szyjno-piersiowego odcinka kręgosłupa. Nie wiadomo przy tym jakie jest rzeczywiste przewodnictwo każdego narządu i układu. Oprócz tego, przy pomiarach segmentarnych w zasadzie nie można przeprowadzić testowania medykamentów. Nie mierzy się przecież przewodnictwa biologicznie aktywnych punktów, tylko biologicznie aktywnych segmentów. Dlatego możliwości diagnostyczne pomiarów segmentarnych są bardzo ograniczone. Jednak sama idea diagnostyki przy pomocy takich prostych i nieskomplikowanych środków jest bardzo kusząca i dlatego istnieją odpowiednie zestawy komputerowe. Nie można nazwać ich pseudodiagnostycznymi, gdyż mierzą rzeczywiste przewodnictwo w rzeczywistych segmentach, na skutek czego uzyskuje się rzeczywiste wskazania – i tu wszystko jest w porządku, ale dalej następuje analiza tych przewodnictw. Prowadzona jest ona na ściśle arytmetycznym poziomie. Bierze się wskaźnik z jednego odgałęzienia, z niego z jakimś współczynnikiem oblicza się wskaźnik drugiego odgałęzienia, do niego z jakimś współczynnikiem dodaje się wskaźnik trzeciego odgałęzienia itd. W rezultacie rzekomo uzyskuje się wskaźnik z jakiegoś określonego narządu. Na bazie tego niekiedy stawia się dodatkowo „diagnozę komputerową”. Jednak z reguły jest ona niejasna i nosi znamiona Oberonu: niedobór enzymów, zaburzenie przemiany komórkowej itp.

Wniosek: bardzo wątpliwe (łagodnie mówiąc) wnioski na wyjściu i niewywołujące wątpliwości na wejściu. Warto posłużyć się tu analogią z termometrem. Narzędzie to mierzy temperaturę. Jest to jego bezpośrednie przeznaczenie i podstawowa funkcja. Rezultatom pomiarów można wierzyć. Jednak całkiem inną sprawą jest to, że ktoś może spróbować przy pomocy termometru dokonać oceny pracy serca. Oczywiście, można jakąś informację uzyskać, lecz wiadomo, że będzie ona wątpliwa. Z kolei elektrokardiografem nie da się zmierzyć temperatury, za to z sercem upora się on znacznie lepiej niż jakikolwiek termometr, nawet jeśli ten termometr będzie zbudowany jak diagnostyczny kompleks komputerowy i będzie kosztował kilka tysięcy dolarów. Takimi właśnie „termometrami komputerowymi” są w swej istocie kompleksy do pomiarów segmentarnych. W zasadzie są to bardzo drogie zabawki, z których mamy niewiele pożytku.

Diagnostyka segmentarna może służyć wyłącznie do prowadzenia wstępnych badań pomagających skrócić czas następującej po niej diagnostyki metodą Volla.